Bir zamanlar, Söğüt Ormanı’nın kalbinde, Remy adında zeki küçük bir tavşan yaşardı. Remy, hızlı zekası ve iyi kalbiyle tanınırdı. Tarlalarda zıplamayı, tatlı yonca yemek ve diğer hayvanlarla arkadaşlık kurmayı çok severdi. Ama ormanın gölgeli kısmında, pek dost canlısı olmayan biri yaşıyordu—huysuz yaşlı cadı Griselda.

Griselda, ormanın kendi kısmına gelen ziyaretçileri sevmezdi. İksirler hazırlar ve büyüler yapardı, herkesi uzak tutmayı umarak. Bir sabah, Remy Griselda’nın kulübesinin yakınında zıplarken, hafif bir hıçkırık duydu. Meraklı ama temkinli olan Remy, yaklaştı ve Griselda’nın bir kütüğe oturmuş, çok üzgün olduğunu gördü.

“Niçin bu kadar üzgünsün?” diye sordu Remy, çalının arkasından çıkarak.

Griselda kaşlarını çattı: “Bahçem otlarla dolu ve hiçbir şey yetişmiyor! Sihirli bir havuca ihtiyacım var ama onlar sadece güneşli çayırlarda yetişir. Siz tavşanlar hepsini yemeden önce bir tane bile bulamıyorum!”

Remy bir an düşündü. “Eğer hayvanlara büyü yapmayacağına söz verirsen, sana sihirli havucu bulmanda yardım edebilirim.”

Griselda alaycı bir şekilde homurdandı: “Sana nasıl güveneceğimi nereden bileyim?”

“Bana inanmak zorunda kalacaksın,” dedi Remy, dostça burnunu oynatarak.

Griselda isteksizce kabul etti. Birlikte güneşli çayıra yürüdüler. Remy, Griselda’ya sihirli havuçların nerede yetiştiğini gösterdi. Ama Griselda güneşte parlayan altın havucu görünce gözleri yaramazlıkla parladı. Sadece birini almak yerine, hepsini birden almaya çalıştı!

Aniden, yer sallandı ve bir ağ yükselerek Griselda’yı yakaladı. Bu, çayırlardaki hayvanların açgözlü ellerden sihirli havuçları korumak için yaptığı özel bir tuzaktı. Remy üzerine zıpladı ve nazikçe ona baktı.

“Sadece bir havuç istedim, ama sen hepsini almaya çalıştın. Paylaşmak önemlidir, Griselda,” dedi Remy.

Griselda suratını ekşitti ama Remy’nin sözlerindeki bilgelği gördü. “Üzgünüm. Açgözlüydüm. Bu ağdan çıkmama yardım eder misin?”

Remy başını salladı ve ipleri kemirdi. Griselda kalktı, elbisesindeki yaprakları silkerek. Remy ona bir sihirli havuç uzattı ve gülümsedi. “Paylaşırsan ve iyi davranırsan, orman senin dostun olur.”

O günden sonra, Griselda sözünü tuttu. Kötü büyüler yapmayı bıraktı ve sihrini bitkilere ve hayvanlara yardım etmek için kullandı. Remy ve Griselda hatta arkadaş oldular, herkese biraz nezaket ve paylaşmanın en güçlü büyüyü bile bozabileceğini öğrettiler.

Zeki bir tavşan, ormandaki yaramaz cadıyı alt eder.