Bir ayakkabıcı, kendi hatası olmadan, öylesine fakirleşmişti ki sonunda sadece bir çift ayakkabı için deri kalmıştı. Bu yüzden akşam, ertesi sabah yapmaya başlamak istediği ayakkabıları kesti ve iyi bir vicdana sahip olduğundan, sessizce yatağına yattı, kendini Tanrı’ya emanet etti ve uyudu.
Sabah, dualarını ettikten sonra ve çalışmaya başlamak üzereyken, iki ayakkabı masasında tamamen bitmiş halde duruyordu. Çok şaşırdı ve ne diyeceğini bilemedi.

{{68fa4071ff8a352f7623fa84_1761317754075.jpg}}

Ayakkabıları yakından incelemek için eline aldı ve o kadar titizlikle yapılmışlardı ki tek bir kötü dikiş bile yoktu, sanki başyapıt olarak yapılmış gibiydi.
Birkaç dakika sonra bir alıcı geldi ve ayakkabılardan çok memnun kaldığı için olağan fiyatından daha fazlasını ödedi, ve ayakkabıcı bu parayla iki çift ayakkabı için deri alabildi.
Onları gece kesti ve ertesi sabah, taze bir cesaretle çalışmaya başlamaya hazırlanıyordu; ancak buna gerek kalmadı, çünkü kalktığında ayakkabılar zaten yapılmıştı ve alıcılar da eksik değildi, bu da ona dört çift ayakkabı için yeterli para kazandırdı.
Ertesi sabah da dört çift ayakkabı hazır buldu; ve bu şekilde sürekli devam etti: akşam kestiği şey sabah hazır oluyordu, böylece kısa süre içinde dürüst bağımsızlığını yeniden kazandı ve sonunda zengin bir adam oldu.
Bir akşam, Noel’den kısa bir süre önce, adam kesim yaparken, yatmadan önce karısına dedi ki: “Ne dersin, bu gece uyanık kalarak bize bu yardım eli uzatanın kim olduğunu görsek?” Kadın bu fikri beğendi, bir mum yaktı ve odanın köşesinde, asılı kıyafetlerin arkasına saklanıp izlediler.
Gece yarısı, iki sevimli küçük çıplak adam masaya oturdu, önlerindeki tüm kesilmiş işleri aldı ve küçük parmaklarıyla öylesine ustaca ve hızlı bir şekilde dikmeye, dikiş atmaya ve çekiçlemeye başladılar ki ayakkabıcı hayretle gözlerini onlardan ayıramadı. İşleri tamamlanana kadar durmadılar ve ardından hızla kaçtılar.

{{68fa4071ff8a352f7623fa84_1761317758841.jpg}}

Ertesi sabah kadın dedi ki: “Küçük adamlar bizi zengin etti, ve gerçekten minnettarlığımızı göstermeliyiz. Öyle koşturuyorlar ve üzerlerinde hiçbir şey yok, üşüyor olmalılar. Şunu yapacağım: onlara küçük gömlekler, ceketler, yelekler ve pantolonlar yapacağım, her birine bir çift çorap öreceğim, sen de onlara iki küçük çift ayakkabı yap.”
Adam dedi ki: “Bunu yapmaktan büyük mutluluk duyarım;” ve bir gece, her şey hazır olduğunda, hediyelerini masaya, kesilmiş işlerin yerine koydular ve küçük adamların nasıl tepki vereceğini görmek için saklandılar.
Gece yarısı, zıplayarak içeri girdiler ve hemen çalışmaya başlamak istediler, ancak kesilmiş deri bulamayınca, sadece güzel küçük kıyafetleri görünce önce şaşırdılar, sonra büyük bir sevinç gösterdiler. En hızlı şekilde giyindiler, güzel kıyafetleri üzerlerine geçirdiler ve şarkı söylediler:

“Artık biz öyle güzel çocuklarız ki görmek zevk,
Neden hala ayakkabıcı olalım ki?”

{{68fa4071ff8a352f7623fa84_1761317763394.jpg}}

Sonra sandalyelerin ve sıraların üzerinden atlayıp dans ettiler. En sonunda dışarı çıkıp dans ettiler. O andan itibaren bir daha gelmediler, ancak ayakkabıcı yaşadığı sürece her şey yolunda gitti ve tüm girişimleri başarılı oldu.

Mücadele eden bir kunduracı, tamamlanmamış işinin geceleri gizemli bir şekilde tamamlandığını ve beklenmedik bir şans getirdiğini fark eder. Yardımın kaynağını merak eden kendisi ve eşi, bir gece uyanık kalmaya ve şaşırtıcı bir sırrı görmeye karar verir.