Bir zamanlar dört küçük tavşan yaşardı ve isimleri Flopsy, Mopsy, Pamuk Kuyruk ve Peter’di.

Onlar, çok büyük bir çam ağacının kökü altındaki kum bankında anneleriyle birlikte yaşarlardı.

“Şimdi, sevgili yavrularım,” dedi yaşlı Bayan Tavşan bir sabah, “tarlaya ya da patikadan aşağıya gidebilirsiniz, ama Bay McGregor’un bahçesine gitmeyin: babanız orada bir kaza geçirdi; Bayan McGregor onu bir turtaya koydu.”

“Şimdi gidin ve yaramazlık yapmayın. Ben dışarı çıkıyorum.”

Sonra yaşlı Bayan Tavşan, sepetini ve şemsiyesini alıp fırına gitti. Bir somun esmer ekmek ve beş kuru üzüm çöreği aldı.

Flopsy, Mopsy ve Pamuk Kuyruk, iyi küçük tavşanlar oldukları için, patikadan aşağıya siyah böğürtlen toplamaya gittiler;

Ama çok yaramaz olan Peter, direkt Bay McGregor’un bahçesine koştu ve kapının altından sıyrıldı!

{{68cd8daa5174920b4e1e1771_1760362973549.jpg}}

Önce biraz marul ve birkaç Fransız fasulyesi yedi; sonra biraz turp yedi;

Ve sonra, biraz rahatsız hissedince, maydanoz aramaya gitti.

Ama salatalık çerçevesinin ucunda, kimi gördü? Elbette Bay McGregor’u!

{{68cd8daa5174920b4e1e1771_1760362980265.jpg}}

Bay McGregor, genç lahana fidelerini dikerken elleri ve dizleri üzerindeydi, ama aniden sıçrayıp Peter’ın peşine düştü, tırmığı sallayarak ve bağırarak: “Dur hırsız!”

Peter çok korktu; bahçede her yere koştu çünkü kapıya dönüş yolunu unutmuştu.

Ayakkabılarından biri lahanaların arasında, diğeri patateslerin arasında kayboldu.

Ayakkabıları kaybettikten sonra dört ayak üzerinde koştu ve daha hızlı gitti, öyle ki sanırım tamamen kaçabilirdi, eğer ne yazık ki kuşüzümü ağına koşup ceketinin büyük düğmelerine takılmamış olsaydı. Bu, tamamen yeni, pirinç düğmeli mavi bir ceketdi.

{{68cd8daa5174920b4e1e1771_1760362984941.jpg}}

Peter, kaybolduğunu düşündü ve gözyaşlarını dökmeye başladı; ama onun hıçkırıkları, heyecanla ona uçan bazı dost canlısı serçeler tarafından duyuldu ve onları çaba göstermesi için ikna ettiler.

Bay McGregor, Peter’ın üzerine kapatmak için bir süzgeçle geldi; ama Peter tam zamanında kıvrılıp kaçtı ve ceketini geride bıraktı.

Ve alet kulübesine koştu, bir bidona atladı. İçinde çok su olmasaydı, saklanmak için harika bir yer olacaktı.

Bay McGregor, Peter’ın kulübenin bir yerinde, belki bir çiçek saksısının altında saklı olduğunu emindi. Her birinin altına bakarak dikkatlice çevirmeye başladı.

Kısa süre sonra Peter hapşırdı — “Kertyschoo!” Bay McGregor hemen peşine düştü ve üzerine basmaya çalıştı, ama Peter bir pencereden atlayıp üç bitkiyi devirdi. Pencere Bay McGregor için çok küçüktü ve Peter’ın peşinden koşmaktan yorulmuştu. İşine geri döndü.

Peter dinlenmek için oturdu; nefes nefese kalmış, korkudan titriyordu ve hangi yöne gideceğini hiç bilmiyordu. Ayrıca bidonda oturmaktan dolayı çok ıslaktı.

Bir süre sonra, etrafa bakarak yavaşça hoplayıp dolaşmaya başladı.

Bir duvarda bir kapı buldu; ama kilitliydi ve tombul küçük bir tavşan altından geçemeyecek kadar yer yoktu.

Yaşlı bir fare taş basamağın üzerinde içeri girip çıkıyor, bezelye ve fasulye taşıyarak ailesine ormanda veriyordu. Peter ona kapıya giden yolu sordu, ama ağzında o kadar büyük bir bezelye vardı ki cevap veremedi. Sadece başını salladı. Peter ağlamaya başladı.

Sonra bahçeden dümdüz geçmeye çalıştı, ama giderek daha çok şaşırıyordu. Kısa süre sonra Bay McGregor’un su kovalarını doldurduğu bir gölete geldi. Beyaz bir kedi birkaç Japon balığını izliyordu; çok, çok sessiz oturuyordu ama arada bir kuyruğunun ucu canlıymış gibi hareket ediyordu. Peter, kediyle konuşmadan gitmenin en iyisi olduğuna karar verdi; kuzeni Küçük Benjamin Tavşan’dan kediler hakkında duyduğu şeyler vardı.

Alet kulübesine geri döndü, ama aniden çok yakınında bir çapa sesi duydu — sürt, sürt, sürt. Peter çalılıkların altına saklandı. Ama hiçbir şey olmadığından çıktı, bir el arabasının üzerine tırmandı ve bakış attı. İlk gördüğü şey Bay McGregor’un soğanları çapalamasıydı. Sırtı Peter’a dönüktü ve hemen arkasında kapı vardı!

{{68cd8daa5174920b4e1e1771_1760362992583.jpg}}

Peter çok sessizce el arabasından indi ve elinden gelen en hızlı şekilde, kara frenk üzümü çalılıklarının arkasındaki düz patikadan koşmaya başladı.

Bay McGregor onu köşede fark etti, ama Peter umursamadı. Kapının altından kayarak bahçeden güvenle ormana çıktı.

Bay McGregor küçük ceketi ve ayakkabıları kara kuşları korkutmak için bir korkuluk gibi astı.

Peter evine, büyük çam ağacının altına gelene kadar koşmayı bırakmadı ve arkaya bakmadı.

O kadar yorgundu ki tavşan deliğinin zeminindeki yumuşak kumun üzerine yığılıp gözlerini kapattı. Annesi yemekle meşguldü; onun kıyafetlerine ne olduğunu merak etti. Peter, iki haftada ikinci kez ceketini ve ayakkabılarını kaybetmişti!

Ne yazık ki Peter, akşam boyunca çok iyi hissetmedi.

Annesi onu yatağa yatırdı ve biraz papatya çayı yaptı; Peter’a bir kaşık verdi.

“Yatmadan önce bir yemek kaşığı içilecek.”

{{68cd8daa5174920b4e1e1771_1760362998681.jpg}}

Ama Flopsy, Mopsy ve Pamuk Kuyruk akşam yemeğinde ekmek, süt ve böğürtlen yediler.

Bu hikaye, Flopsy, Mopsy, Pamuk Kuyruk ve Peter adında dört genç tavşan hakkındadır.