Myszy zwołały kiedyś naradę, aby zdecydować o planie uwolnienia się od swojego wroga, Kota. Przynajmniej chciały znaleźć sposób, by wiedzieć, kiedy się zbliża, aby mieć czas na ucieczkę. Rzeczywiście, coś należało zrobić, bo żyły w tak wielkim strachu przed jego pazurami, że ledwie odważały się wychylić ze swoich norek, ani w dzień, ani w nocy.

{{68cd42cf4bd48e83c5965d85_1758725863651.jpg}}

Omówiono wiele planów, ale żaden nie został uznany za wystarczająco dobry. W końcu bardzo młoda Mysz wstała i powiedziała:

"Mam plan, który wydaje się bardzo prosty, ale wiem, że się uda. Wszystko, co musimy zrobić, to zawiesić dzwonek na szyi Kota. Gdy usłyszymy dzwonienie, od razu będziemy wiedzieć, że nasz wróg nadchodzi."

Wszystkie myszy były bardzo zdziwione, że wcześniej nie wpadły na taki pomysł. Lecz wśród radości z powodu tego szczęścia wstała stara Mysz i powiedziała:

"Powiem, że plan młodej Myszy jest bardzo dobry. Ale pozwólcie, że zadam jedno pytanie: Kto zawiesi dzwonek kotu?"

Jedno to powiedzieć, że coś należy zrobić, a zupełnie czymś innym jest naprawdę to zrobić.